786

ز زلف خود فکنده ای به پای من طناب را

بیا و دور کن ز من تو رنج اضطراب را

ز رنج و ماتم و الم فزون شدست درد و غم

ربوده ای ز فرقتت ز چشم من تو خواب را

به انتظارت ای صنم تمام شب نشسته ام

خوشم که تا به راه تو نهم دل کباب را

ز اشتیاق روی تو چو مرغ نیم بسملم

بیا و برفکن دمی ز چهره ات نقاب را ...

شاعر : سید اسد الله فنایی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: